ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Επειδή μου το ζήτησαν και επειδή το αγαπώ ιδιαίτερα, σας παραθέτω το ποίημα του Paul Éluard "Το τόξο των ματιών σου" (La courbe de tes yeux) στα γαλλικά και στα ελληνικά (μετάφραση του Χριστόφορου Λιοντάκη, εκδόσεις Γαβριηλίδης). Ο Οδυσσέας Ελύτης λέει το 1939 για τον ποιητή: "[…] ο Éluard δεν κατέχει μόνο μια σημαντική θέση στα πλαίσια του υπερρεαλισμού αλλά είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της σύγχρονης Ευρώπης. […] Ότι γράφει φτάνει αμέσως στην καρδιά μας, μας χτυπάει κατάστηθα σαν κύμα ζωής άλλης, βγαλμένης από το άθροισμα των ονείρων μας"


[La courbe de tes yeux]

La courbe de tes yeux fait le tour de mon coeur,
Un rond de danse et de douceur,
Auréole du temps, berceau nocturne et sûr,
Et si je ne sais plus tout ce que j’ai vécu
C’est que tes yeux ne m’ont pas toujours vu.

Feuilles de jour et mousse de rosée,
Roseaux du vent, sourires parfumés,
Ailes couvrant le monde de lumière,
Bateaux chargés du ciel et de la mer,
Chasseurs des bruits et sources de couleurs

Parfums éclos d’une couvée d’aurores
Qui gît toujours sur la paille des astres,
Comme le jour dépend de l’innocence
Le monde entier dépend de tes yeux purs
Et tout mon sang coule dans leurs regards.



[Το τόξο των ματιών σου]

Το τόξο των ματιών σου κύκλους κάνει γύρω απ’ την καρδιά μου,
Απαλές και ρυθμικές στροφές,
Φωτοστέφανο του χρόνου, λίκνο νυχτερινό και σίγουρο,
Δεν γνωρίζω πια όσα έχω ζήσει
Γιατί τα μάτια σου δε με κοιτούσαν πάντα.

Φύλλα της μέρας και βρύα της δροσιάς,
Καλαμιές ανέμου, ευωδιαστά χαμόγελα,
Φτερούγες που σκέπουν τον κόσμο με φως,
Καράβια φορτωμένα ουρανό και θάλασσα,
Κυνηγοί των ήχων και πηγές των χρωμάτων

Οι αυγές κυοφορούν αρώματα
Πάνω στην αχυροστρωμνή των άστρων,
Όπως η μέρα κρέμεται από την αθωότητα
Το σύμπαν κρέμεται από τα αγνά σου μάτια
Το αίμα μου όλο κυλάει μέσα στο βλέμμα τους.