O ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ O ΓΟΛΙΑΘ

Μήπως έχετε ακούσει για τους Yes men, που από το 1999 ακολουθούν την τακτική να εισχωρούν στα κέντρα εξουσίας, να παγιδεύουν θεσμούς και αρχηγούς του υπέρ-φιλελευθερισμού, καταδικάζοντας τους με το όπλο της σάτιρας; Για να πετύχουν τον στόχο τους, δημιούργησαν μια παρωδία της ιστοσελίδας του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO), και καταφέρνουν να λάβουν προσκλήσεις σε συνέδρια ως αντιπρόσωποι του. Εκεί βγάζουν σατιρικούς λόγους υπέρ της ιδιωτικοποίησης των ψήφων, κατά του μεσημεριανού ύπνου ως εμπόδιο για την παγκοσμιοποίηση ή κάνουν την απολογία της δουλείας κατ’ οίκον. Περιέργως, δεν συναντούν καμία ιδιαίτερη αντίδραση απ’ το ακροατήριο τους, πείθουν μόνο λόγω του κουστουμιού τους και ενός ψεύτικου βιογραφικού και το πολύ πολύ κερδίζουν ένα ευγενικό χειροκρότημα στο τέλος. Αυτό τους ωθεί να σπρώξουν τη σάτιρα ακόμα πιο πέρα και πάντα ως αντιπρόσωποι του WTO να ανακοινώσουν με επεισοδιακό τρόπο την κατάργηση αυτού του Οργανισμού ή ακόμα να προτείνουν την ανακύκλωση περιττωμάτων (σε σύμπραξη με την McDonalds) για τροφή στον αναπτυσσόμενο κόσμο προκαλώντας επιτέλους την αντίδραση του κοινού. Σε άλλο ρόλο, οι Yes men ως ο δημοσιογράφος Jude Finisterra ανακοινώνει το 2005 στο ΒΒC ότι η Dow Chemicals αποδέχεται την ευθύνη της για την καταστροφή του Bhopal και προτίθεται να αποζημιώσει τα θύματα της με συνολικά 12 δισεκατομμύρια δολάρια. Η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου, αναγκάζοντας την χημική εταιρεία σε ταπεινωτική διάψευσή της. Από τότε και άλλοι έχουν πέσει θύματα τους: ο G.W. Bush, συμμετέχοντες της οικολογικής συνθήκης του Nicolas Hulot, η Exxon Mobil και άλλοι.

Επέλεξα αυτό το θέμα γιατί πάντα βρίσκω διδακτικές τις ιστορίες του μικρού που με πονηριά και δυό τρία κόλπα καταφέρνει να αποσταθεροποίησει τον μεγάλο. Ας προσέχουν λοιπόν όλοι οι σημαντικοί κύριοι του κόσμου!