9/12/07

ΣΑΝ ΜΙΑ ΣΟΝΑΤΑ TOY BACH

Θέλετε να σας πω μια όμορφη ιστορία;

Ελάτε να σας πάρω από το χέρι και να σας πάω στη χώρα των ηλικιών του ανθρώπου.
-“Μα τι μαγεία θα συναντήσουμε στο ταξίδι αυτό για να είναι όμορφη η ιστορία αυτή, αφού ξέρουμε τι θα βρούμε: χαρά, στιγμές ευτυχίας αλλά σίγουρα μελαγχολία, στεναχώρια και λύπη για ανεκπλήρωτα όνειρα και ατυχές πράξεις”.

Κι όμως, κι όμως εμπιστευθείτε με. Βρήκα πρόσφατα εκεί έναν ωραίο θησαυρό.

Σαν καλοί ταξιδευτές που περιεργάζονται τα τοπία που συναντούν καθώς τα διασχίζουν, ας ρίξουμε μια ματιά στα ίχνη της φθοράς στη σάρκα μας.

Πρώτος σταθμός, τα αόρατα σημάδια που δουλεύουν παράλληλα και σιωπηλά αλλά σταθερά, ένα ρολοι που δεν σταματάει ποτέ, στα διάφορα είδη κυττάρων που οικοδομούν τον οργανισμό μας. Χημικής ή φυσικής προέλευσης, εξωτερικοί και εσωτερικοί παράγοντες ενθαρρύνουν την κυτταρική γήρανση και επηρεάζουν την δομή του DNA. Η αποδόμιση οργανιδίων του κυττάρου πραγματοποιείται όλο και λιγότερα αποτελεσματικά και υπολείμματα παραμένουν που ‘μπουκώνουν‘ την καλή λειτουργία της μηχανής. Η ισορροπία μεταξύ των ελεύθερων ριζών που παράγουμε ή δεχόμαστε από το περιβάλλον και των αντιοξειδωτικών (ένζυμα και βιταμίνες) που τα καταπολεμούν ταράζεται υπέρ των πρώτων επιτρέποντας περισσότερη επίθεση στην κυτταρική μεμβράνη και στο DNA. Πρωτεΐνες με λειτουργικό ρόλο την προστασία από διάφορα στρες παράγονται σιγά-σιγά όλο και λιγότερο. Τέλος, πραγματοποιείται όλο και περισσότερο μη ελεγχόμενη αντίδραση μεταξύ σακχάρων και πρωτεϊνών με αποτέλεσμα να γίνονται λιγότερα εύκαμπτα τα αγγεία.

Και τα αόρατα σημάδια πληθαίνουν στην ένταση όλο και περισσότερο τόσο που κάποια στιγμή εμφανίζονται πλέον ορατά. Μια πιο βαθιά γραμμή στο μέτωπο, μια δυο άσπρες τρίχες, φακίδες που κατεβαίνουν στα χέρια, και ορίστε η ηλικία χτυπάει βαριά στην πόρτα μας.

Και λέμε πως η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε, αναλογιζόμαστε τι δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε και αναρωτιόμαστε που πηγαίνουμε.

Όχι, τινάξετε από πάνω σας την μελαγχολία που (ίσως) σας έπιασε. Δεν κοιτάζετε τα πράγματα με τον σωστό φακό. Σ’ άλλο συμβολικό επίπεδο πρέπει να περπατήσουμε για να λύσουμε αυτόν τον κόμπο.

Βάλτε να ακούσετε την εκκλησιαστική μουσική τοu Bach. Ένα μελωδικό θέμα ξεκινάει, αναπτύσσεται, πάλλεται και μπαίνει εμβόλιμα ένα καινούργιο στοιχείο που αλλάζει την αναπνοή της μουσικής αλλά το θέμα μένει ίδιο. Ενα σπιράλ από ατελείωτες παραλλαγές και απίθανους συνδυασμούς, με αρχή τέλος και ραχοκοκαλιά, να η μεταφορά της ζωής. Στο χαρούμενο παιδάκι που ήμουν και έπαιζε, ακολουθεί η έφηβη με τις ατελείωτες αναζητήσεις, και έρχεται η νέα γυναίκα, η νέα μητέρα, η ώριμη γυναίκα κτλ μέχρι το τέλος. Και όλα αυτά τα πρόσωπα που εναλλάσσονται το ένα μετά το άλλο κρατάνε όλα το ίδιο μοναδικό νήμα, και σηματοδοτούν όχθες. Το πέρασμα απ΄ την μια όχθη στην άλλη είναι όλη η δοκιμασία. Γιατί δύσκολες έως επώδυνες μπορεί να είναι αυτές οι μεταβάσεις. Δύσκολο να μην είσαι πια παιδί, να το θάβεις, να αφήνεις τα νιάτα και να τα θάβεις και αυτά... αλλά ακόμα ποιο επώδυνο είναι να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα. Κάθε πέρασμα και ένας θάνατος. Αφήνω αυτό που ήξερα και προχωρώ προς το άγνωστο προς κάτι που δεν ξέρω.

-“Δεν μας δώσατε την μαγεία του ταξιδιού”

Μην βιάζεστε, έρχεται το καλύτερο.

Κάθε πέρασμα είναι μια δοκιμασία για να δείξουμε εμπιστοσύνη στο ταξίδι. Γιατί να διστάσω προς την ηλικία αφού στα προηγούμενα ταξίδια, έφτασα σε όχθες όλο και πιο πλούσιες σε εμπειρίες και νόημα;

Γιατί για να ωριμάσει το φρούτο πρέπει να πεθάνει το λουλούδι. Και το τελικό φρούτο είναι η κατανόηση του νοήματος της ζωής.

Λοιπόν, άξιζε τον κόπο να έρθετε μαζί μου?

5 σχόλια:

  1. Άξιζε περισσότερο απ ότι φαντάζεσαι (σε 3 μέρες περνάω ακόμα μια όχθη).
    Όμως έμεινα μ΄ένα παράπονο.
    Τέλειωσε γρήγορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σου άρπαξα το χέρι και σε ευχαριστώ για το ταξίδι μέσα από τις σπειροειδής εναλλαγές (μου θύμισε τη δίκλωνη αλυσίδα) μέσα από τις ¨όχθες¨.Το συμπέρασμά σου το προσυπογράφω με την ταπεινή μου εμπειρία.

    Αγχωνόμαστε για το πώς θα ζήσουμε στο μετά δίχως να ζούμε το τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ εσάς που έχετε την υπομονή και υπομένετε τα διδακτορικά μου της Κυριακής...

    @Soduck. Χρόνια σου πολλά, να τα εκατοστίσεις.

    @ΒιοΛόγος. Μ’ αρέσει η εικόνα της double helix…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. παιδιά χωρίς δεσμούς υδρογόνου όμως ούτε διπλή έλικα θα υπήρχε ούτε ...το νερό θα ήταν υγρό...άρα δεν θα υπήρχε ζωή!

    όπως έχει πει και ο Καβάφης...
    μην βιάζεις το ταξίδι διόλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Περνάω ένα ακόμα ποτάμι απόψε. Ίσως νάχει ομορφιές απέναντι, δεν ξέρω. Το μόνο όμορφο που θα μπορούσα να δω τώρα είναι ένας κορμός.
    Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές, σ΄ευχαριστώ για τη βόλτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή