ΤΡΙΧΑ STORY

Σύμβολο σεξουαλικότητας, η τρίχα έχει περιοριστεί σ’ ένα άχρηστο στολίδι του σώματος ή ακόμα χειρότερα, σ’ ένα απαίσιο στίγμα που πρέπει να αφαιρεθεί πάση θυσία. Έτσι, το να επιδεικνύει μια γυναίκα την τριχωτή της κληρονομιά θεωρείται άκρως κακόγουστο και απωθητικό. Το όλα θέμα είναι εξάλλου λίγο ταμπού. Πρόσφατα, ένα καινούργιο κύμα επιστροφής των γυναικών στη ζωώδη πλευρά τους γεννήθηκε, κυρίως ανάμεσα σε διασημότητες όπως ή Julia Roberts, Kate Winslet, Penelope Cruz και άλλες. Επιδεικνύουν τις τριχωτές αμασχάλες τους με πολύ σικ ξέροντας βέβαια ότι δεν έχουν και τίποτα να αποδείξουν σε θέματα ομορφιάς.....

Διάφοροι συνειρμοί μου έρχονται στο μυαλό αν σκεφτώ λοιπόν την διαμάχη ”με τρίχα ή χωρίς” και θα ήθελα να βάλω μια νότα επιστημονική στην όλη ιστορία... Όχι τίποτα άλλο αλλά για να σας υπενθυμίσω ότι χωρίς αυτή δεν θα είμαστε καν εδώ μα και ούτε ο υπόλοιπος έμβιος κόσμος!!!!!

Εξηγούμαι ξεκινώντας πρώτα απ΄ την ιστορία της εμφάνισης της ζωής απ’ την οπτική της τρίχας. Πριν περίπου 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια, η Γη ήταν ένα εντελώς αφιλόξενο και εχθρικό τοπίο. Η γεμάτη διοξείδιο του άνθρακα ατμόσφαιρα της, την έκανε ακατάλληλη για την ανάπτυξη κάποιας γνωστής φυτικής και ζωικής μορφής ζωής. Στην πρωτόγονη αυτή σούπα υπήρχαν όμως τα μελλοντικά συστατικά της ζωής. Στο τυχαίο παιχνίδι των ενώσεων τους, εικάζεται πως οι αρχικές μορφές ζωής ήταν μονοκυτταρικοί οργανισμοί βακτηριακού τύπου που ζούσαν στον πυθμένα των ωκεανών κοντά σε καυτές ηφαιστειακές ρωγμές, σε ακραίες συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας. Δεν χρειάζονταν οξυγόνο, αλλά αρεσκόταν σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη θειάφι που μυρίζει σάπιο αυγό.
Και περίπου 3.5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένα τυχαίο και ανεξήγητο γεγονός θα αλλάξει την ροή των πραγμάτων: η εμφάνιση της χλωροφύλλης, η οποία μεταμορφώνει χάρη στο ηλιακό φως, το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό σε σάκχαρα δηλαδή σε χημική ενέργεια. Η φωτοσύνθεση είχε γεννηθεί… Στο πέρασμα του χρόνου, ορισμένοι μικροοργανισμοί-βακτήρια αποκτούν μια σπειροχαίτη με την οποία μπορούν να ελιχθούν μες στο νερό, για να φτάσουν πιο αποτελεσματικά στην επιφάνεια της θάλασσας και στον ήλιο, σε μια διαδικασία ανάλογη με αυτή που έχουν ακόμα τα σπερματοζωάρια. Άλλα αποκτούν μικρές τριχούλες που κινούνται σαν πτερύγια και θα γίνουν οι πρόγονοι των φυκιών και των φυτών.
Μια τρίτη κατηγορία, θα χάσει την χλωροφύλλη της αλλά θα κρατήσει την κινητικότητα της. Μη μπορώντας να τραφεί χάρη στον ήλιο, η κατηγορία αυτή θα στραφεί πάλι στην πρωτόγονη σούπα –διαδικασία τύπου ζύμωσης- ή θα αρχίσει να καταναλώνει άλλους μικροοργανισμούς και θα γίνει ένα είδος προγόνου των θηρευτών. Ο σπόρος για την ύπαρξη του ζωïκού κόσμου είχε σπαρθεί.

Και η ιστορία της τρίχας συνεχίζεται με την εξέλιξη και διαφοροποίηση της ζωής όπου η τρίχα αποκτά πολλούς και διαφόρους ρόλους. Τα λέπια των ψαριών ή των ερπετών τα φτερά των πουλιών δεν είναι άλλο από μεταμορφωμένες τρίχες. Οι τριχούλες των αρχαϊκών βακτηριδίων ξαναβρίσκονται στα επιθηλιακά τοιχώματα της αναπνευστικής οδού συμβάλλοντας στην καλύτερη οξυγόνωση των πνευμόνων. Στη ρινική κοιλότητα, τα τριχοειδή των κυττάρων της όσφρησης επιτρέπουν να παγιδευτούν οι οσμές. Χάρη πάλι σ΄αυτά, τα φύλλα ή το λουλούδι ενός φυτού απελευθερώνει το άρωμα του: τα πέταλα του τριαντάφυλλου είναι καλυμμένα από ψιλές τριχούλες που σπάζοντας απελευθερώνουν άρωμα.
Τέλος, ο λειτουργικός ρόλος της τρίχας διαφέρει ανάλογα με το ζώο: από ρόλο θερμοπροστατευτικό και συσσωρευτή θερμότητας στην πολική αρκούδα, περνάμε σε ρόλους όπως η διατήρηση της ισορροπίας, η αναζήτηση τροφής και η αντίληψη του θηράματος, που τα συναντάμε στη γάτα και στη νυχτερίδα, ενώ σχεδόν όλα τα έντομα έχουν μικροσκοπικές τρίχες που οι ρόλοι τους δεν είναι πολύ ξεκάθαροι.

Ίσως να σας έπεισα ότι η τρίχα είναι άξια σεβασμού, και να μην κατάφερα να σας πείσω για την ομορφιά της....Γι’ αυτό προτείνω να ψάξετε να δείτε το έργο ζωγραφικής του Gustave Courbet,“ l’Οrigine du monde” (Η απαρχή του κόσμου) (1866) , ή το “ La baigneuse” (Η λουόμενη) (1868) του ιδίου, ακατάλληλα και τα δυο, και να σκεφτείτε το όλο θέμα ξανά...

Φωτογραφία: Κεφάλη μυρμηγκιού

GOOD MORNING LONDON

Ένα τραγούδι θα είναι το σημερινό post.
Johnny Cash "One".

Χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Μόνο έμπνευση και ίσως νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασα στη Μ.Βρετανία.

ΚΙ ΕΓΩ, ΠΟΥ ΑΝΗΚΩ;

Διάβασα αυτές τις μέρες ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο blog ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ. Πρόκειται για μια παρουσίαση των κύριων συμπερασμάτων της έρευνας του ιταλού καθηγητή Iστορίας της Oικονομίας Carlo Cipolla (1922-2000), του Πανεπιστημίου του Berkeley, περί ανθρώπινης ηλιθιότητας. Αναφέρονται και ορίζονται οι διάφορες κατηγορίες ανθρώπων που υπάρχουν (έτσι φαίνεται) (έξυπνοί, αβοήθητοι, ηλίθιοι, πονηροί), αναλύεται εάν επηρεάζεται η συχνότητα εμφάνισης της ηλιθιότητας ανάλογα με το περιβάλλον, την μόρφωση και την κοινωνική θέση και τέλος γίνεται μια πρωτότυπη επεξήγηση της επίδρασης των ηλιθίων στο κοινωνικό σύνολο σε συνδυασμό με την κοινωνικό/οικονομική ευημερία ή παρακμή, όλα με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις.

Πριν ή αφού το διαβάσετε, αν αναρωτηθείτε σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκετε... σας παραπέμπω σ’ ένα δανέζικο site για μέτρηση IQ (Intelligence quotient). Το τεστ αξιολογεί τη ικανότητα λογικής σκέψης, τις δυνατότητες εκμάθησης και απομνημόνευσης, τη δυνατότητα πρωτότυπης σκέψης και τέλος τη ικανότητα ταυτόχρονης επεξεργασίας πολλών προβλημάτων. Ο τρόπος μέτρησης έγινε με βάση 250.000 απαντήσεις. Χρειάζεστε 20 λεπτά και ησυχία...

Υ.Γ.: η συσχέτιση Ι.Q. και κατηγορίας ανθρώπων είναι δικιά μου αυθαιρεσία.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

Επειδή ένα βιβλίο είναι σύμβολο ελευθερίας, συνείδησης και ανεκτικότητας.....Βγείτε έξω μ’ ένα βιβλίο στο χέρι, ένα βιβλίο σημαντικό για σας, κάποιο που άλλαξε τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο ή τη ζωή σας, βάλτε μια αφιέρωση ( μια λέξη, μια διεύθυνση, ένα σχόλιο ή μια ζωγραφιά) και απελευθερώστε το! Ακουμπήστε το σ'ένα πεζούλι, σ' ένα παγκάκι, στο τραπέζι ενός καφενείου ....και αφήστε το.... στο έλεος ενός αναγνώστη...

'Εγγραφή του βιβλίου εδώ : Bookcrossing

ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Oxysternon-conspicillatum_male

ΠΩΛΕΙΤΑΙ

με αμάξωμα πράσινο μεταλλικό και όλα τα αξεσουάρ....

JARED DIAMOND

Σε συνέχεια του προηγούμενου post, να προτείνω το τελευταίο βιβλίο του Jared Diamond, Collapse, εκδόσεις Penguin, όπου ο συγγραφέας εξετάζει τους λόγους που οδήγησαν ορισμένες κοινωνίες ανά τον κόσμο στην πλήρη κατάρρευση τους και αντίθετα, άλλες στην επιβίωση τους. Καθηγητής Γεωγραφίας στο UCLA το συγγραφικό έργο (“Third Chimpanzee”, “Why sex is fun”, “Guns, Germs and steel”) του J. Diamond έχει βραβευτεί πολλές φορές (Pulitzer Prize και Science Book Prize). Ξεκινάω το βιβλίο του τώρα, και αναμένω με πολύ ενδιαφέρον να διαβάσω τα συμπεράσματα του για το μέλλον.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε μια ομιλία του ιδίου για το βιβλίο Collapse, εδώ .

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΑ

Μπήκαμε και προχωράμε στον αιώνα αυτόν σαν το σχοινοβάτη που προχωρά χωρίς σχοινί ασφαλείας. Σε συνεχή κατάσταση εγρήγορσης. Κάθε μέρα, κι’ άλλη απειλή ξεφυτρώνει: οικολογικής φύσεως, από φωτιές, πλημμύρες, αλλά και υγειονομικής, οικονομικής, τεχνολογικής, πολιτιστικής, ακόμα και δημογραφικής φύσεως. Ξεχνάω τίποτα; Από την αφελή άποψη για το μέλλον της ανθρωπότητας που είχαμε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’80, και η οποία είχε τη σιγουριά ότι θα πηγαίναμε προς όλο και ένα καλύτερο μέλλον χάρη στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, περάσαμε σε αγχωτική άποψη, με κυρίαρχο αίσθημα τον φόβο μια καθολικής οικολογικής καταστροφής την οποία δημιουργήσαμε οι ίδιοι. Αλλά που ακόμα μπορούμε αν όχι να σώσουμε αλλά να μετριάσουμε. Βέβαια σ’ αυτήν την περίπτωση, οι αντιστάσεις που πρέπει να νικήσουμε είναι τόσο ισχυρές και τα αποτελέσματα τόσο αβέβαια... Οι δραματικές προβλέψεις για τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου, αν και αρχίσαμε να τις ζούμε στο πετσί μας φέτος, έχουν προκαλέσει ακόμα λίγες αλλαγές στις δημόσιες και στις ιδιωτικές πρακτικές. Πως να αφήσουμε χωρίς πόνο τις συνήθειες μιας κοινωνίας της αφθονίας, και πως να ζητήσουμε από τις υπό ανάπτυξη χώρες να μην επιδιώξουν και αυτές το αίσθημα «ευεξίας» που φέρνει (και ας μη μας αρέσει) η απόκτηση υλικών αγαθών; Και έτσι η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ή της κατανάλωσης νερού πηγαίνουν στον καθένα από μας στις ελληνικές καλένδες όπως και με το τσιγάρο: υπόσχομαι, αύριο σταματάω το κάπνισμα......

Ζούμε λοιπόν την εποχή των προαναγγελθέντων καταστροφών. Η επιστήμη μας προειδοποιεί για τις απειλές που μας ζώνουν και που ίσως δεν πραγματοποιηθούν ποτέ. Γιατί ο κίνδυνος έχει γίνει μακρινός, υποθετικός, εικονικός. Ευλογημένη η εποχή των προγόνων μας που ο κίνδυνος ήταν άμεσος και χειροπιαστός: πείνα, κρύο, αρρώστιες. Τώρα δεν ξέρουμε αν πρέπει πράγματι να φοβόμαστε τα μεταλλαγμένα, την νανοτεχνολογία, τα βλαστοκύτταρα, το κινητό τηλέφωνο, την ασπαρτάμη, τις γραμμές μεγάλης τάσης κτλ. Περιμένετε την απάντηση... σε 10 με 20 χρόνια. Το παράδοξο είναι πως ούτε η χειρότερη, ούτε η καλύτερη έκβαση είναι σίγουρη. Οι προειδοποιήσεις για θανατηφόρο κίνδυνο από τον αμίαντο αποδείχθηκαν σωστές, ενώ εκείνες για εκατομμύρια θανάτους λόγο της νόσου των τρελών αγελάδων βγήκαν λάθος. Και έτσι περνάμε από το ένα θέμα στο άλλο.... και η μια φοβία διαδέχεται την άλλη. Ένα καθεστώς σκεπτικού καταστροφισμού.... Έχοντας πάντα την κρυφή ελπίδα, συνειδητή ή όχι, πως η αγαπημένη μας πρόοδος θα δώσει μια λυτρωτική λύση στα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε. Ζούμε δηλαδή, μια σχιζοφρενική και πνικτική κατάσταση.

Αυτά τα λόγια του Claude Weill (Νouvel Obs. # 2204) ξαναδιάβαζα τις προάλλες και τα μοιράζομαι μαζί σας, σε ελεύθερη απόδοση. Πιο εύστοχα και επίκαιρα δεν θα μπορούσαν να είναι.

ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΑ

Με ενημέρωσαν ότι η 4η έκδοση του βιβλίου ανοσολογίας του Κuby δημοσιεύτηκε στα ελληνικά και σας το μεταφέρω.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Αν σκεφτεί κανείς το πόσο δύσκολα βάζουμε ή βγάζουμε καμιά φορά ένα εφαρμοστό ρούχο, είναι να απορρείς πως το νεαρό τζιτζίκι καταφέρνει να αφήνει ανέπαφο το "πουκαμισό" του έως την τελευταία τσάκιση..........