Σύμβολο σεξουαλικότητας, η τρίχα έχει περιοριστεί σ’ ένα άχρηστο στολίδι του σώματος ή ακόμα χειρότερα, σ’ ένα απαίσιο στίγμα που πρέπει να αφαιρεθεί πάση θυσία. Έτσι, το να επιδεικνύει μια γυναίκα την τριχωτή της κληρονομιά θεωρείται άκρως κακόγουστο και απωθητικό. Το όλα θέμα είναι εξάλλου λίγο ταμπού. Πρόσφατα, ένα καινούργιο κύμα επιστροφής των γυναικών στη ζωώδη πλευρά τους γεννήθηκε, κυρίως ανάμεσα σε διασημότητες όπως ή Julia Roberts, Kate Winslet, Penelope Cruz και άλλες. Επιδεικνύουν τις τριχωτές αμασχάλες τους με πολύ σικ ξέροντας βέβαια ότι δεν έχουν και τίποτα να αποδείξουν σε θέματα ομορφιάς.....
Διάφοροι συνειρμοί μου έρχονται στο μυαλό αν σκεφτώ λοιπόν την διαμάχη ”με τρίχα ή χωρίς” και θα ήθελα να βάλω μια νότα επιστημονική στην όλη ιστορία... Όχι τίποτα άλλο αλλά για να σας υπενθυμίσω ότι χωρίς αυτή δεν θα είμαστε καν εδώ μα και ούτε ο υπόλοιπος έμβιος κόσμος!!!!!
Εξηγούμαι ξεκινώντας πρώτα απ΄ την ιστορία της εμφάνισης της ζωής απ’ την οπτική της τρίχας. Πριν περίπου 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια, η Γη ήταν ένα εντελώς αφιλόξενο και εχθρικό τοπίο. Η γεμάτη διοξείδιο του άνθρακα ατμόσφαιρα της, την έκανε ακατάλληλη για την ανάπτυξη κάποιας γνωστής φυτικής και ζωικής μορφής ζωής. Στην πρωτόγονη αυτή σούπα υπήρχαν όμως τα μελλοντικά συστατικά της ζωής. Στο τυχαίο παιχνίδι των ενώσεων τους, εικάζεται πως οι αρχικές μορφές ζωής ήταν μονοκυτταρικοί οργανισμοί βακτηριακού τύπου που ζούσαν στον πυθμένα των ωκεανών κοντά σε καυτές ηφαιστειακές ρωγμές, σε ακραίες συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας. Δεν χρειάζονταν οξυγόνο, αλλά αρεσκόταν σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη θειάφι που μυρίζει σάπιο αυγό.
Και περίπου 3.5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένα τυχαίο και ανεξήγητο γεγονός θα αλλάξει την ροή των πραγμάτων: η εμφάνιση της χλωροφύλλης, η οποία μεταμορφώνει χάρη στο ηλιακό φως, το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό σε σάκχαρα δηλαδή σε χημική ενέργεια. Η φωτοσύνθεση είχε γεννηθεί… Στο πέρασμα του χρόνου, ορισμένοι μικροοργανισμοί-βακτήρια αποκτούν μια σπειροχαίτη με την οποία μπορούν να ελιχθούν μες στο νερό, για να φτάσουν πιο αποτελεσματικά στην επιφάνεια της θάλασσας και στον ήλιο, σε μια διαδικασία ανάλογη με αυτή που έχουν ακόμα τα σπερματοζωάρια. Άλλα αποκτούν μικρές τριχούλες που κινούνται σαν πτερύγια και θα γίνουν οι πρόγονοι των φυκιών και των φυτών.
Μια τρίτη κατηγορία, θα χάσει την χλωροφύλλη της αλλά θα κρατήσει την κινητικότητα της. Μη μπορώντας να τραφεί χάρη στον ήλιο, η κατηγορία αυτή θα στραφεί πάλι στην πρωτόγονη σούπα –διαδικασία τύπου ζύμωσης- ή θα αρχίσει να καταναλώνει άλλους μικροοργανισμούς και θα γίνει ένα είδος προγόνου των θηρευτών. Ο σπόρος για την ύπαρξη του ζωïκού κόσμου είχε σπαρθεί.
Και η ιστορία της τρίχας συνεχίζεται με την εξέλιξη και διαφοροποίηση της ζωής όπου η τρίχα αποκτά πολλούς και διαφόρους ρόλους. Τα λέπια των ψαριών ή των ερπετών τα φτερά των πουλιών δεν είναι άλλο από μεταμορφωμένες τρίχες. Οι τριχούλες των αρχαϊκών βακτηριδίων ξαναβρίσκονται στα επιθηλιακά τοιχώματα της αναπνευστικής οδού συμβάλλοντας στην καλύτερη οξυγόνωση των πνευμόνων. Στη ρινική κοιλότητα, τα τριχοειδή των κυττάρων της όσφρησης επιτρέπουν να παγιδευτούν οι οσμές. Χάρη πάλι σ΄αυτά, τα φύλλα ή το λουλούδι ενός φυτού απελευθερώνει το άρωμα του: τα πέταλα του τριαντάφυλλου είναι καλυμμένα από ψιλές τριχούλες που σπάζοντας απελευθερώνουν άρωμα.
Τέλος, ο λειτουργικός ρόλος της τρίχας διαφέρει ανάλογα με το ζώο: από ρόλο θερμοπροστατευτικό και συσσωρευτή θερμότητας στην πολική αρκούδα, περνάμε σε ρόλους όπως η διατήρηση της ισορροπίας, η αναζήτηση τροφής και η αντίληψη του θηράματος, που τα συναντάμε στη γάτα και στη νυχτερίδα, ενώ σχεδόν όλα τα έντομα έχουν μικροσκοπικές τρίχες που οι ρόλοι τους δεν είναι πολύ ξεκάθαροι.
Ίσως να σας έπεισα ότι η τρίχα είναι άξια σεβασμού, και να μην κατάφερα να σας πείσω για την ομορφιά της....Γι’ αυτό προτείνω να ψάξετε να δείτε το έργο ζωγραφικής του Gustave Courbet,“ l’Οrigine du monde” (Η απαρχή του κόσμου) (1866) , ή το “ La baigneuse” (Η λουόμενη) (1868) του ιδίου, ακατάλληλα και τα δυο, και να σκεφτείτε το όλο θέμα ξανά...
Φωτογραφία: Κεφάλη μυρμηγκιού