27/6/08

COULEUR CAFE bis



"Couleur Café", Serge Gainsbourg, 1965

"Couleur Café" bis, Musica Nuda, 2007

22/6/08

ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ

Παρακαλώ πατήστε με αριστερό κλικ εδώ ή εδώ…Έχετε βολευτεί στο κάθισμα σας; Κλείστε τα μάτια και απολαύσετε ένα ήρεμο και μαγευτικό ταξίδι σε αναθεωρημένους αφρικανικούς ήχους από το Μαλί με τη θεϊκή φωνή της Τraoré Roake. Αδύνατον να μη σας συγκινήσει...

Ουπς, μπήκε σφήνα το μουσικό τρέïλερ του ΤED… Από την ατμόσφαιρα Out of Africa θα κάνουμε αναγκαστική προσγείωση σε κάτι που δεν είναι μια όμορφη ιστορία αγάπης ή μια όμορφη ιστορία σκέτα. Είναι μια ιστορία μάλλον άσχημη. Το AIDS και η Αφρική. Το ξέρω ότι τελευταία επιλέγω θέματα το ένα πιο θλιβερό από το άλλο…αλλά φάσεις έμπνευσης είναι αυτές και θα περάσουν όπως κυλάει το ποτάμι ή γυρίζει η ρόδα, ό,τι προτιμάτε.

Αυτή τη φορά λοιπόν, θα χρησιμοποιήσω το μυαλό και την γνώση μιας οικονομολόγου, της Emily Oster για να πιάσω ένα θέμα που συνήθως άπτεται των επιδημιολόγων ή άλλων συναφών επιστημόνων της υγείας. Η ματιά αυτή έχει ενδιαφέρον γιατί εμφανίζονται σκιές σε θέματα που συνήθως θεωρούνται δεδομένα και καλά τεκμηριωμένα. Έτσι, πιστεύουμε ότι το ΑIDS, μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια, συνδέεται στην Αφρική με την φτώχεια, και την «ελεύθερη» σεξουαλική συμπεριφορά. Και σκοτώνει άσχημα. Υπολογίζεται ότι 25 εκατομμύρια Αφρικανοί είναι μολυσμένοι με τον ιό αυτό και θεωρείται δεδομένο πως η μείωση της φτώχειας με οικονομική ανάπτυξη όπως και η αλλαγή στην σεξουαλική συμπεριφορά, είναι τα κύρια κλειδιά για να τεθεί υπό έλεγχο η επιδημία αυτή. Είναι έτσι όμως;

Ο περιορισμός του AIDS στην Αφρική είναι θέμα εκπαίδευσης. Αυτή η σκέψη βρίσκεται πίσω από την λεγόμενη ABC πολιτική που εφαρμόστηκε ευρέως στην υπο-Σαχάρια Αφρική. Το leitmotiv της; Αποχή από το σεξ (Abstain), πίστη στον σύντροφο (Be faithfull), και χρήση προφυλακτικών (Condoms use). Τι αποτέλεσμα έφερε; Κανένα ουσιαστικής σημασίας και σε καμία αφρικανική χώρα εκτός από την Ουγκάντα. Αν πάρουμε το παράδειγμα ενός άνδρα που δεν είναι μολυσμένος, ζει στην Μποτσουάνα όπου 30% του πληθυσμού είναι μολυσμένο με HIV, θα δούμε πως αν αλλάξει μια φορά σεξουαλικό ταίρι μέσα σ’ ένα χρόνο, θα αυξήσει κατά 3% την πιθανότητα να πεθάνει μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια! Κάπως πρέπει αυτός ο κίνδυνος να έχει περάσει στον πληθυσμό και να έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Γιατί όμως δεν βλέπουμε αλλαγή συμπεριφοράς; Είναι θέμα πολιτισμικό;

Η E. Oster παρέχει μια ενδιαφέρουσα εξήγηση, χρησιμοποιώντας εργαλεία των οικονομολόγων που αξιολογούν την υγεία με όρους οικονομικούς: μια επένδυση με κόστος και κέρδος. Αν είμαι κομπιουτεράς, δεν υπάρχει λόγος να βελτιώσω την 9η έκδοση του προγράμματος XYZ αν σε λίγες μέρες θα βγει η 10η έκδοση. Το ίδιο ισχύει αν επιλέγω να πάω σινεμά αντί να πάω στη γυμναστική, να φάω ένα μπισκότο αντί να φάω καρότο…είναι θέμα δηλαδή του τι απόδοση προσβλέπω στις επιλογές μου σε θέματα υγείας και αυτό συνδέεται με το πόσο περιμένω να ζήσω. Το ίδιο συμβαίνει με την περίπτωση του AIDS. Η αποτυχία της ABC πολιτικής φαίνεται να έχει να κάνει με το μικρό προσδόκιμο ζωής σε πολλά σημεία της Αφρικής (40-50 έτη). Όσο μικρότερο είναι αυτό τόσο μεγαλύτερη η έκταση της επιδημίας. Η ίδια θετική συσχέτιση υπάρχει μεταξύ του ποσοστού ελονοσίας, άλλης ασθένειας που σκοτώνει, και της αλλαγής της σεξουαλικής συμπεριφοράς ή μεταξύ του ποσοστού μητρικών θανάτων στη γέννα και της σεξουαλικής συμπεριφοράς των νέων γυναικών. Αντιμέτωποι μ’ ένα σημαντικό ρίσκο παραβλέπουμε ένα άλλο και ας είναι εξίσου μεγάλο.

Τι σημαίνει αυτή η πληροφορία; Σημαίνει ότι το AIDS δεν θα εξαλειφθεί από μόνο του και κάθε μέτρο απαιτεί την κατανόηση του πώς οι άνθρωποι λειτουργούν. Σημαίνει επίσης ότι μια αποτελεσματική αγωγή υγείας για το AIDS πρέπει να συνοδεύεται απαραίτητα και από άλλα μέτρα που να αυξάνουν π.χ. το προσδόκιμο ζωής ή να μειώνουν τους κινδύνους στη γέννα. Για να κάτσει να σε ακούσει (ή να σε διαβάσει…χεχεχε) ο άλλος πρέπει να έχει δυνατό κίνητρο, πολύ απλά.

25 εκατομμύρια Αφρικανοί υπολογίζεται ότι είναι μολυσμένοι κατά το UN AIDS. Είναι όντως έτσι; Τα επιδημιολογικά στατιστικά είναι καλά τεκμηριωμένα από το 2003 και μετά, με στοιχεία από τυχαία δειγματοληψία. Αντίθετα, πριν το 2003 τα δεδομένα είναι διάσπαρτα, αφορούν κάθε χρόνο μια διαφορετική ομάδα πληθυσμού -αν υπάρχουν κάν. Για παράδειγμα, μια χρονιά θα παίρνονται δείγματα από εγκύους, μιαν άλλη από χρήστες ναρκωτικών, μιαν άλλη από … κανέναν. Πώς να βγάλεις αξιόπιστα συμπεράσματα; Ένας τρόπος να παρακάμψεις αυτή την δυσκολία είναι να παρακολουθήσεις τα ποσοστά θνησιμότητας σαν έμμεσο δείκτη του ποσοστού μόλυνσης από AIDS εφόσον είναι μια ασθένεια που χτυπάει νέες ηλικίες (άτομα 20 με 45 ετών). Αν είναι πιο καλά τεκμηριωμένα τα αποτελέσματα μιας τέτοιας μελέτης, είναι ανατρεπτικά: δεν μιλούν για 25 εκατομμύρια μολυσμένα άτομα αλλά για 10 με 12 εκατομμύρια δηλαδή τους μισούς… Καλά νέα, αλλά φαίνεται πως χρειάζεται να γίνει διαφορετική διαχείριση των κονδυλίων που διατίθενται διεθνώς για την αντιμετώπιση του AIDS στην Αφρική...

Το ΑIDS στη Μαύρη Ήπειρο είναι μια ασθένεια που συνδέεται με την φτώχεια και αν μειωθεί η φτώχεια, θα μειωθεί και το AIDS. Και αυτός ο συνειρμός μπαίνει σε αμφισβήτηση γιατί τα μεγαλύτερα ποσοστά μόλυνσης είναι στα μέρη με την μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα. Εκεί που γίνονται εξαγωγές, έχει δρόμους, πηγαινοέρχονται φορτηγά, εμπορεύματα και οδηγοί φορτηγών…εκεί πονάει το πράγμα περισσότερο. Τόσο που η Ε. Oster υπολόγισε πως διπλασιασμός του όγκου των εξαγωγών αντιστοιχεί σε τετραπλασιασμό των HIV θετικών κρουσμάτων. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη στην Αφρική … αλλά σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνονται παράλληλα προληπτικά μέτρα.

Τέλος, η μοναδική αφρικανική χώρα όπου μπόρεσαν να μειώσουν σημαντικά το ποσοστό του AIDS είναι η Ουγκάντα όπου στη δεκαετία του ’90 μειώθηκε το ποσοστό μολυσμένων ατόμων από 50% σε 6%, ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα που αποδόθηκε στην επιτυχημένη πολιτική ABC. Αλλά γιατί να λειτούργησε αυτό εκεί και όχι αλλού στην Αφρική; Πρέπει να χρησιμοποιείται η Ουγκάντα σαν πρότυπο για την εφαρμογή της πολιτικής ABC σε άλλες χώρες;

H Ουγκάντα είναι μια χώρα που στηρίζεται κυρίως στις εξαγωγές καφέ. Αλλά αν κανείς παρακολουθήσει στην δεκαετία του ’90 τις διακυμάνσεις στις τιμές του καφέ και παράλληλα τα ποσοστά θανάτων στο εύρος 25 με 45 έτη, θα δει με έκπληξη ότι πηγαίνουν παράλληλα. Πέφτει η τιμή του καφέ, πέφτει και το % κρουσμάτων του AIDS, ανεβαίνει η τιμή του καφέ, αυξάνουν τα κρούσματα. Και η συσχέτιση είναι στατιστικά αποδεκτή. Άρα η επιτυχία της πολιτικής ABC στην χώρα αυτή δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο πιστεύαμε αν ληφθεί υπ’ όψιν και το ποσοστό μείωσης από την πτώση της τιμής του καφέ και έτσι ίσως να μην μπορεί να λειτουργήσει σαν μοντέλο αναφοράς για άλλες χώρες… μια σημαντική πληροφορία για όσους σχεδιάζουν καινούργιες στρατηγικές (μιλάμε για πρόσφατα αμερικανικά προγράμματα της τάξεως των 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων).

Για άλλη μια φορά, μου επιβεβαιώνεται η έμφυτη καχυποψία που έχω για την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων μεγάλου βεληνεκούς, aux lendemains chantants (με το μέλλον να κελαηδάει…είναι τόσο ωραία έκφραση που δεν μπόρεσα να αντισταθώ…). Είναι μες στην φύση των προγραμμάτων αυτών να πρέπει να «περιμένεις το τέλος της ιστορίας» για να δεις την πραγματική αξία τους …(χωρίς βέβαια να καταδικάζω εντελώς την ύπαρξη τους). Δεν είμαι πολιτικός, δόξα τω Θεώ, για να προτείνω λύσεις. Το πολύ-πολύ να μπορώ να αφιερώσω, κλείνοντας, ένα τραγούδι στην καημένη Αφρική με τα χίλια βάσανα.

21/6/08

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ e-ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ...


Από τις 19 Ιουνίου 2008,
Πάλι στις οθόνες σας,
Σε ανανεωμένο σχήμα και μορφή,
Με ακόμα καλύτερη ποιότητα,
Πλούσιο υλικό,
Άρθρα, νέα, εικόνες, βίντεο, τέχνη
Σε θέματα έρευνας, κοινωνίας, εκπαίδευσης και όχι μόνο

Το ηλεκτρονικό περιοδικό για τη βιολογία

Τhe one and only


www.biology4U.gr

11/6/08

ΣΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ!!!

Ποιος δεν κρύβει μέσα του λίγο από το Ρομπέν των Δασών, το Γιάννη Αγιάννη ή τον Ντ'Αρτανιάν; Είναι η παιδικότητά μας που επιβιώνει σε πείσμα της ζωής και του εαυτού μας. Ο ήρωας που αψηφά τους κινδύνους, φέρνει την δικαιοσύνη, ξαναφτιάχνει τον κόσμο de novo με το καλό να νικά στο τέλος βεβαίως βεβαίως. Ένα κλισέ που πάντα γοητεύει.

Εμένα πάλι με συνέπαιρνε η ανταρσία του ιστιοφόρου Μπάουντι, με τους καταπιεσμένους ναύτες να ξεσηκώνονται ενάντια στην τυραννία του τραχύ και σκληρού καπετάνιου Μπλάι και να δημιουργούν καινούργια αρχή σε νησιά του Ειρηνικού. ¡No pasarán! Πόσο απογοητεύτηκα όμως όταν έμαθα αργότερα ότι αυτοί οι ναύτες δεν ήταν παπαδοπαίδια και τα νησιά Πίτκαιρν απείχαν έτη φωτός, ακόμα και σήμερα, από το να είναι η γη της Επαγγελίας...

Τι παιχνίδια παίζει το μυαλό καμιά φορά…η μια εικόνα διαδέχεται την άλλη και από τους ναύτες του Μπάουντι, αντιμέτωπους με τον καπετάνιο τους, βρέθηκα στο «μπρα ντε φερ» μεταξύ των καρκινικών κυττάρων και του ανθρώπινου οργανισμού… Ποιες ισορροπίες δυνάμεων διακυβεύονται σ’ αυτόν τον οργανικό κλεφτοπόλεμο; Τι γνωρίζουμε σήμερα για την στρατηγική επιβίωσης και εξάπλωσης των καρκινικών κυττάρων και πώς μπορούν να καταπολεμηθούν; Αυτά λέω να σας διηγηθώ…γιατί οι νεανικοί έρωτες δεν ξεχνιούνται ποτέ…

Δεν ήταν δα και δύσκολη υπόθεση να βρεθεί η παρομοίωση των καρκινικών κύτταρων με μια συμμορία πειρατών/ ληστών! Γιατί αυτά, όντως σαν ληστές, δρουν χωρίς ιερό και όσιο, εκτός κοινωνικού συνόλου. Σε αντίθεση με τα υγιή κύτταρα, έχουν ανεξαρτητοποιηθεί από κάθε περιορισμό του περιβάλλοντός τους: τα αλλοιωμένα γονίδιά τους κάνουν τα κύτταρα αυτά να μην ακολουθούν πολλούς από τους ρυθμιστικούς μηχανισμούς του υγιούς κυττάρου.

Για παράδειγμα, τα καρκινικά κύτταρα έχουν χάσει την ικανότητα να πεθαίνουν μετά από ορισμένο αριθμό διαιρέσεων και έτσι γίνονται αθάνατα…Αποτέλεσμα; Αγνοούν τα σήματα έκτακτης ανάγκης που στέλνουν τα διπλανά υγιή κύτταρα όταν προκύπτει πρόβλημα χώρου και συνεχίζουν να διαιρούνται επ’ αόριστον. Έχουν ξεφύγει δηλαδή προς μια κατεύθυνση συνεχούς και αναρχικής διαίρεσης, γιατί έχουν αλλοιωθεί είτε τα γονίδια που διεγείρουν την κυτταρική διαίρεση ή αυτά που την αναστέλνουν, και ο μηχανισμός ρύθμισης έχει κάψει φλάτζα.

Επιπλέον, τα καρκινικά κύτταρα εκκρίνουν στον περίγυρό τους συγκεκριμένες ουσίες που προκαλούν τοπική φλεγμονή. Ποιο το όφελος θα μου πείτε;

Σε φυσιολογικές συνθήκες, αυτές οι ουσίες παράγονται από συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος όταν προκύπτει π.χ. κάψιμο, μόλυνση κτλ…Ο ρόλος των ουσιών αυτών είναι να συνδράμουν στην αποκατάσταση του ιστού. Χαλαρώνουν τα τοιχώματα των κοντινών αγγείων και ιστών ώστε να γίνει η καλύτερη διείσδυσή τους από τους σωματοφύλακες του σώματος (λευκοκύτταρα). Αυτά θα καταπολεμήσουν τα μικρόβια που πιθανώς να έχουν εισχωρήσει. Εξασφαλίζουν το κλείσιμο της πληγής ενεργοποιώντας την πήξη του αίματος. Βοηθούν να ενεργοποιηθεί ο πολλαπλασιασμός των κυττάρων του τραυματισμένου ιστού για να γίνει η ανάπλαση του. Ενεργοποιούν την παραγωγή περισσοτέρων αγγείων ώστε να γίνει μεταφορά περισσότερου οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών στον υπό κατασκευή ιστό. Όλα αυτά γίνονται όσο καιρό το απαιτεί η αποκατάσταση του ιστού. Μετά τέλος. Αδρανοποιείται ο μηχανισμός μέχρι να προκύψει η επόμενη ανάγκη.

Τι κάνουν όμως τα καρκινικά κύτταρα; Παρατείνουν τη φλεγμονή επ’ αόριστον. Καταφέρνουν έτσι να εισχωρούν πιο εύκολα στους γειτονικούς ιστούς, να μπουν στην κυκλοφορία του αίματος και να δημιουργήσουν μακρινές μεταστατικές αποικίες. Μ’ αυτή την πολιτική συνεχούς ανάπλασης, απενεργοποιούν τα σήματα προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου που εμποδίζουν στις κανονικές συνθήκες την άναρχη ανάπτυξη των ιστών. Τέλος, διεγείροντας συνεχώς τα τοπικά λεμφοκύτταρα καταφέρνουν να τα «απενεργοποιήσουν» πριν ακόμα αυτά προλάβουν να αναμετρηθούν μαζί τους.

Το ένα φέρνει το άλλο. Όσο μεγαλώνει ένας όγκος, τόσο προκαλείται φλεγμονή, τόσο διευκολύνεται η ανάπτυξή του και η δυνατότητα εξάπλωσής του καρκίνου στον οργανισμό.

Κάτι άλλο σημαντικό. Σαν στρατός κατοχής, τα καρκινικά κύτταρα, μέσω των εκκρίσεών τους, επιστρατεύουν τα γειτονικά αγγεία και τα αναγκάζουν να διερευνηθούν περισσότερο. Ο σκοπός είναι να εξασφαλιστεί ο ανεφοδιασμός του όγκου, καθώς αναπτύσσεται, σε θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο, όπως και να γίνεται η απομάκρυνση των «αποβλήτων» τους. Η οπτική εικόνα που παρουσιάζει ένας όγκος είναι χαρακτηριστική…γεμάτη τριχοειδή αγγεία που φαίνονται εύθραυστα και μπερδεμένα.

Αυτά επιγραμματικά. Ο καρκίνος είναι one of a kind. Μιμείται κυτταρικούς μηχανισμούς σχεδιασμένους για την ανάπλασή μας και τους στρέφει εναντίον μας…

H έρευνα για την κατανόηση των μηχανισμών πίσω από την καρκινογέννηση έχει προσφέρει νέους στόχους για την ανάπτυξη θεραπειών κατά σημείων-κλειδιών στην ογκογέννηση. Πιο κομψές, αυτές οι στοχευόμενες θεραπείες έρχονται συνήθως να συμπληρώσουν τις κλασσικές, πιο «χοντροκομμένες», θεραπευτικές προσεγγίσεις που είναι η χειρουργική επέμβαση ή η χημειοθεραπεία. Δεν μιλάμε όμως πάντα για φάρμακα-θαύματα. Η πορεία ανάπτυξής τους, αν και πολλά υποσχόμενη, είναι αργή, το κόστος μεγάλο και συχνά προκύπτουν στην πορεία δυσκολίες/ παρενέργειες που δεν είχαν αξιολογηθεί αρχικά.

Σήμερα, η state of the art αντιμετώπιση μιας πολύ δύσκολης ασθένειας είναι απ’ τη μια οι στοχευόμενες θεραπείες, και απ’ την άλλη, ω έκπληξη !, ο τρόπος ζωής του ασθενούς. Τεκμηριώνεται επιστημονικά όλο και περισσότερο ότι η διατροφή, το περιβάλλον, η σωματική άσκηση και η θετική ψυχολογία συμβάλλουν καθοριστικά στην αντιμετώπιση ενός καρκίνου γιατί ενεργοποιούν τις δυνατότητες άμυνας του οργανισμού. Πλέον στη Γαλλία, δεν νοείται καρκινοπαθής να μην ασκείται τακτικά ακόμα και κατά την χημειοθεραπεία του…

Σεντόνι, σεντονάκι μου…Το παράκανα πάλι. Αλλά δεν θα σας αφήσω έτσι…πάνω σε μια στενάχωρη νότα.

Θα σας αποχαιρετήσω με μια καρκινική επιγραφή ή … παλίνδρομη πρόταση…που δεν κατάλαβα.

«in gyrum imus nocte et consumimur igni
(Μπαίνουμε σε κύκλο τη νύχτα και μας κατατρώγει η φωτιά)

Χαχαχα.


1) David Servan-Schreiber, Anticancer, Editions Robert Laffont, 2007.

4/6/08

ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ;

Francisco Goya, 1789 (Το παιχνίδι της τυφλόμυγας)

Πριν λίγους μήνες παραβρέθηκα σε μια ομιλία ενός Θιβετιανού μοναχού. Δύσκολη η όλη διαδικασία αφού χρειαζόταν δυο διερμηνείς. Από τα θιβετιανά στα κινέζικα και από τα κινέζικα στα ελληνικά… Υπομονή έδειχνε ο ομιλητής και ‘μεις φυσικά. Παρέμενε πραγματικά νηφάλιος. Όπως γινόταν μετάφραση, περιεργαζόταν το ακροατήριο του στα μάτια…αργά και ήρεμα. Εντόπιζε ξαφνικά κάποιο πρόσωπο, άφηνε το βλέμμα του για λίγο πάνω του και ξαφνικά του έσκαγε ένα διάπλατο χαμόγελο. Ένα παιδικό μεταδοτικό χαμόγελο που σε καλούσε σε κάτι, σαν να έλεγε ένα παιδί…θες να παίξουμε;

Με την σειρά μου, αν και δεν είμαι βουδιστής μοναχός και ακόμα λιγότερο νηφάλιος και ήρεμος τύπος ανθρώπου, σας προσκαλώ να συμμετάσχετε σε μπλογκοπαίχνιδο, πρόταση της αγαπητής Πετρούλας. Θυμίζει το παιχνίδι της τυφλόμυγας, σε ιντερνετική βερσιόν. Εσείς θα είστε η μύγα και ‘γω όλοι οι υπόλοιποι παίχτες! Ο σκοπός είναι να με γνωρίσετε καλύτερα (ή να νομίσετε ότι το κάνετε), να τονίσω το ΕΓΩ μου (ή να το χαρακώσω) και τέλος πάντων να μπούμε σε μια διαδραστική διαδικασία που χαλαρώνει τους πάντες (το τουίτερ δεν είναι για μένα). Θέλετε να παίξετε λοιπόν;

Το παιχνίδι «τέσσερις αλήθειες και ένα ψέμα ή τέσσερα ψέματα και μια αλήθεια» έχει ως εξής:

Στις πέντε παρακάτω προτάσεις, διαλέξετε ποια (1) είναι ψέματα.
  1. Μόνη σ’ ένα νησί, ποιο βιβλίο θα διάλεγα για συντροφιά; Τους αδελφούς Καραμαζώφ του F. Dostoievski.
  2. Δεν είμαι Γαλλίδα αλλά έχω τα ελαττώματα της… Γκρινιάζω και σκέφτομαι πιο πολύ απ’ ότι θα έπρεπε.
  3. Να μιλάω, να μιλάω, να μιλάω…en long, en large et de travers. Αυτό με ευχαριστεί να κάνω και σε όποιον αρέσει.
  4. Κάνε με να γελάσω και μ’ έχεις κερδίσει.
  5. Το σήμα κατατεθέν μου; Το τρίο που σκοτώνει…Γαϊδουρινή επιμονή, υπομονή μέχρι αηδίας και μνήμη ελέφαντα…

    Και στις πέντε παρακάτω προτάσεις, διαλέξετε ποια (1) είναι αλήθεια.
  6. Η μουσική είναι το δεύτερο εγώ μου…Παίζω βιολοντσέλο. Ταιριάζει και με το image που έχω επιλέξει για εικονική υπογραφή (δες πάνω δεξιά).
  7. Όσο καλή μαγείρισσα και αν είμαι, τόσο χάλια ζαχαροπλάστισσα.
  8. Βλέπω την ζωή σαν μια ευθεία, ένας αυτοκινητόδρομος όπου μόνο αντοχή και θέληση χρειάζεται.
  9. Εντάξει, λίγη τρέλα την θέλουμε στη ζωή και στο φαγητό … από ωμό ψάρι μέχρι macarons του La Durée, ποικιλία δώσε μου και πάρε τη ψυχή μου.
  10. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να χειρίζομαι στο εργαστήριο ποντικάκια, κοτοπουλάκια και λοιπά ζωύφια. Αν το απαιτεί το καθήκον;

    Προσκαλώ να πάρει τη σκυτάλη η καινούργια μου φίλη–μπλογκατζού Mon double.