ΠΡΩΤΑ ΧΑΔΙΑ

William A. Bougereau, Πρώτα χάδια, 1866

Ένα κλασικό φαινόμενο που παρατηρείται εύκολα είναι το εξής: μεταξύ της 13ης και της 16ης ώρας από την έξοδο του απ’ το αυγό, το πουλάκι-παπάκι δένεται και ακολουθεί όποιο αρκετά μεγάλο αντικείμενο περάσει από το οπτικό του πεδίο, είτε είναι η μάνα του είτε όχι. Αποκτάει μια για πάντα και σε κλάσμα δευτερολέπτου μια ιδιαίτερη αντίληψη προς αυτό: θα προσκολληθεί σ’ αυτό που αντιπροσωπεύει μια εικόνα σιγουριάς. Αυτό θα του επιτρέψει να συνεχίσει την ανάπτυξη του ενώ, εν απουσία αυτής της στοργικής εικόνας δημιουργούνται προβλήματα σε βιολογικό επίπεδο και σε επίπεδο συμπεριφοράς. Αυτό το φαινόμενο αποτύπωσης υπάρχει σε όλο το ζωικό βασίλειο με διάφορες διαβαθμίσεις: στα έντομα, ψάρια και πουλιά, ο οργανισμός αποκτάει μια ευαισθησία σε μια απλή πληροφορία, όπως μυρωδιά, χρώμα ή σχήμα. Στα θηλαστικά συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, η αποτύπωση είναι πολύ-αισθητηριακή. Και σ’ αυτή της περίπτωση, εν απουσία μιας εικόνας αναφοράς και σιγουριάς, αλλοιώνεται η ανάπτυξη του μικρού θηλαστικού, οι αισθητηριακές πληροφορίες που λαμβάνει του προκαλούν άγχος και δημιουργούν ανασφάλεια. Ο κόσμος γίνεται λιγότερο ενδιαφέρον να ανακαλυφθεί.