ΦΩΤΟΡΟΜΑΝΤΖΟ. ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΟΠΟΥ Ο ΝΙΚΟΛΑ ΚΑΙ Η ΚΑΡΛΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΝΤΑΙ.

Τι ενώνει τον άνδρα με τη γυναίκα, τη γυναίκα με τον άνδρα; Αρχικά, θα έλεγε κανείς τίποτα. Τόσο διαμετρικά αντίθετες υπάρξεις είναι, τόσο διαφορετική ψυχοσύνθεση και τρόπο προσέγγισης και αντίληψης της πραγματικότητας έχουν.

Και όμως, το μυστήριο της αγάπης και του έρωτα, είναι αυτό που τους ενώνει ουσιαστικά. Αυτό και μόνο συμφιλιώνει τους δυο πόλους, τα διαμετρικά διαφορετικά, αυτά που αντιμάχονται και φαίνονται ασυμβίβαστα, μ’ έναν τρόπο ακατανόητο, εντελώς ανατρεπτικό και συνάμα απίστευτα γλυκό. Και όταν ζεις αυτό το αίσθημα, ο κεραυνός που σε χτυπά σου ανοίγει ένα παράθυρο αιωνιότητας, το βλέμμα σου προς τον υπόλοιπο κόσμο μεταμορφώνεται και μεταμορφώνει, φωτισμένο από το βάρος ενός μυστηρίου που δεν εγκλωβίζεται σε λέξεις. « Ένα φανταστικό έργο των ψυχών και των σωμάτων διαδραματίζεται» για να παραφράσω δεν θυμάμαι ποιον. Ένωση του πνεύματος και του σώματος, των πνευμάτων και των σωμάτων. Χημεία του μυαλού και του δέρματος. Αίσθημα τρυφερότητας, ανακούφισης και γλυκιάς ευχαρίστησης όταν ο ένας ανταποκρίνεται στον άλλον.

Και όλη η ζωή συνοψίζεται σ’ ένα Ααα, όπως θα επιθυμούσε η ποιήτρια Vera Pavlova.

Άλλη οπτική γωνιά τώρα. Ας πάμε στη σωματική υπόσταση της υπόθεσης και να δούμε ποια είναι τα σήματα που επεξεργαζόμαστε, εν αγνοία μας, όταν ερωτευόμαστε. Κρατάμε πάντα στο μυαλό ότι κατά την διαδικασία ανεύρεσης του συντρόφου, απαντούμε και στην εξελικτική πίεση για αναπαραγωγή με τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης για τους απογόνους.

Οι δίαυλοι πληροφόρησης προέρχονται από τις αισθήσεις. Κυρίως αυτό που βλέπω (οι αναλογίες είναι σωστές;), αλλά και αυτό που ακούω (ο τόνος και η χροιά της φωνής είναι σωστά;), αυτό που αγγίζω. Αλλά και αυτό που μυρίζω φέρει εξίσου σημαντική πληροφορία και ας μη το συνειδητοποιούμε.

Υπάρχουν καταρχάς οι φερομόνες, μικρά χημικά πτητικά μόρια, που είναι γνωστά πιο πολύ στα έντομα και στα θηλαστικά γιατί προκαλούν την έναρξη συμπεριφορών που συνδέονται με την σεξουαλικότητα, την επιθετικότητα ή την αναγνώριση των συγγενών. Ο ρόλος τέτοιων μορίων σχετικά πρόσφατα αναγνωρίστηκε και στον άνθρωπο, σαν ζωικό εξελικτικό απομεινάρι, και έχει τεκμηριωθεί ότι μπορούν να επηρεάζουν το ενδοκρινολογικό σύστημα του άλλου. Για παράδειγμα, οι άνδρες είναι ικανοί να καταλάβουν μέσω της όσφρησης των φερομονών, πότε μια γυναίκα είναι σε ωορρηξία, δηλαδή είναι γόνιμη, και να προσαρμόσουν έτσι την σεξουαλική συμπεριφορά τους απέναντι της.

Άλλη εκπληκτική λειτουργία που εξυπηρετεί η όσφρηση κατά την επιλογή του «τέλειου» συντρόφου είναι ότι ανιχνεύει την μυρωδιά του MHC (!) (ή κύριο σύστημα ιστοσυμβατότητας) του υποψηφιού/α μνηστής/-τήρα. Το μόριο αυτό, είναι ουσιαστικά το υπόβαθρο του μηχανισμού λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος και της προσωπικής ανοσολογικής ταυτότητας του καθενός μας. Έτσι συνήθως επιλέγουμε υποψήφιο ταίρι με ΜΗC που να διαφέρει από το δικό μας αρκετά ώστε να έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα να επιζήσει το έμβρυο που δυνητικά θα τεκνοποιήσουμε.

Μίλησα για τα σύνθετα σωματικά μηνύματα που στέλνουν οι άνθρωποι προς το αντικείμενο πόθου: μια ανταλλαγή πλούσιας πληροφορίας που θεμελιώνεται πάνω σε χημικά και φυσικά στοιχεία. Αυτές οι πληροφορίες μεγεθύνονται όσο τα σώματα έρχονται πιο κοντά. Επειδή όμως ο έρωτας είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα θέμα ασυνείδητης αναπαραγωγικής ανάγκης για διαιώνιση των γονιδίων ή αισθησιακής ωμής βιολογικής ανάγκης, κλείνω το επεισόδιο αυτό επιστρέφοντας στην αρχική ποιητική υπόσταση … και σας αφιερώνω (!) το τραγούδι αυτό.

[στο επόμενο επεισόδιο, ο Νικολά λέει στην Κάρλα "Ti amo" και τη φιλάει]