18/2/08

ΕΙΔΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ...

A. Akhmatova's portrait

Πώς να περιγράψω τη νιότη με μια μοναδική φράση; Μήπως, ως η εποχή που πειραματιζόμαστε στο έπακρον προς διάφορες κατευθύνσεις, δοκιμάζουμε αχόρταγοι και χωρίς σταματημό τον εαυτό μας σε διάφορους ρόλους, εκφράζοντας με τόλμη και ένταση το χείμαρρο ενέργειας που μας διαπερνά και τολμώντας τα πιο απίθανα ξεσπάσματα, με τον εαυτό μας αφημένο στη δίνη του ενστίκτου;

Μετά την ανάγκη άπειρου χώρου, που σου ζητάει η νεανική ζωτική ορμή, καλείσαι, όπως γίνεσαι ενήλικας, να εστιάσεις τις πράξεις σου. Με τις επιλογές σου θα ρισκάρεις την μοίρα σου, σε λεπτά παιχνίδια ισορροπίας, παίζοντας ανυποψίαστος κορώνα-γράμματα την πληρότητα ή την καταστροφή της ζωής σου.

Και εστιάζεις τις πράξεις σου γιατί σου έχει γεννηθεί μια επιτακτική ανάγκη να κάνεις κάποιο κομμάτι της πραγματικότητας απόλυτα δικό σου κτήμα, να πάρουν τα όνειρα σου προσωπική μορφή και σχήμα, όποια και αν είναι αυτά. Όσο μικρά και αν είναι.

Σ’ αυτή την προσπάθεια ιεράρχησης και ενσάρκωσης της επιθυμίας έχεις δύο αποκούμπια.

Καταρχάς, μπορείς όλο και καλύτερα να φιλτράρεις και να επεξεργαστείς εσωτερικά αυτά που συναντάς και σου συμβαίνουν, και έτσι αποκτάς αντοχή στις ματαιώσεις ώστε να τις αντιλαμβάνεσαι ως ευκαιρίες περισσότερης πληρότητας παρά αποτυχίες.

Το πιο ουσιαστικό σου όπλο όμως είναι η ανάγκη που έχεις να ταυτιστείς ψυχή και σώμα μ’ αυτό που κάνεις. Και από αυτή την ανάγκη δεν ξεφεύγει κανείς, όποια δουλειά και να κάνει, είτε το έχει συνειδητοποιήσει πλήρως είτε όχι. Είτε επιλέγεις να αφοσιωθείς αποκλειστικά στη οικογένεια σου, είτε κάνεις χειρονακτική εργασία, είτε κάνεις διανοητική εργασία, κανείς δεν ξεφεύγει απ’ τον κανόνα αυτό. Ένα είδος δημιουργικής βιολογικής ανάγκης είναι. Πόσο μάλλον αν είσαι επιστήμονας.

Τι γίνεται όμως όταν οι συνθήκες που συναντάς στην εργασία σου είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν στις πράξεις σου να έχουν προσωπικό χρώμα; Όταν οι δραστηριότητες σου είναι διάσπαρτες, χωρίς προοπτική, χωρίς ευθύνη, όταν συμμετέχεις σε κάτι που ξέρεις ότι είναι χωρίς ουσία πραγματική, ένα παιχνίδι αποβλακωτικό για να περνάει η ώρα; Η ταύτιση που θα κάνεις, γιατί θα την κάνεις μοιραίο είναι, εκτός από το να ρίξει ένα χρώμα κατηφές στη ζωή σου και στο πρόσωπο σου, θα σε καταστρέψει υποχθόνια αφήνοντας τη ψυχή σου κουρελιασμένη.

Και τότε θα σημάνει η ώρα που θα πρέπει να εξεγερθείς ενάντια στους ψυχικούς ακρωτηριασμούς που έχεις υποστεί, να σταθείς στα πόδια σου και μπροστά στον εαυτό σου.

Το κομμάτι αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους επιστήμονες αυτής της χώρας που παλεύουν ενάντια στο αποχαυνωτικό κατεστημένο, και στη μιζέρια για μια χούφτα ευρώ, αναζητώντας σε πείσμα των πάντων, κάτι παραπάνω απ’ τη ζωή τους. Και φυσικά δεν ξεχνώ να στείλω και ένα κλείσιμο του ματιού στους αξιόλογους εργοδότες μου που αγαπούν την αξιοκρατία, την γνώση, την ηθική, την πραγματική και ηθική ανταμοιβή και προπαντός την επιστήμη. Στέκομαι στα πόδια μου και τους λεω: σας αγαπώ και σας συγχωρώ...but keep away from me, you Jack of all trades and master of none.

1)my life
2)Ch. Singer, Les Âges de la vie, Albin Michel

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου