6/3/07

ΘΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΩ


Έμαθα πρόσφατα για μια πρωτοβουλία των Πρασίνων της Ελβετίας η οποία με έβαλε σε σκέψεις. Εάν πάρει πρώτα τις απαιτούμενες 100 000 υπογραφές υποστήριξης από τους Ελβετούς πολίτες και κατόπιν περάσει μέσω δημοψηφίσματος από την κρίση του εκλογικού σώματος, η πρωτοβουλία «για αυτοκίνητα που σέβονται περισσότερο τον άνθρωπο» θα αποτελέσει μια παγκόσμια πρωτιά: στα αυτοκίνητα που μολύνουν περισσότερο δεν θα χορηγείται αδεία κυκλοφορίας στην Ελβετία. Το κριτήριο αποκλεισμού θα είναι η ποσότητα παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα με όριο 250 gr CO2/ km (το ευρωπαϊκό συνιστώμενο όριο είναι 140 gr/ km) και/ ή 2.5 mg μικροσωματίδια/ km, ενώ για τα αυτοκίνητα που ήδη κυκλοφορούν και φτάνουν αυτά τα όρια ή μέγιστη επιτρεπτή ταχύτητα θα είναι 100km/h. Ποία αυτοκίνητα αφορά αυτή η πρωτοβουλία; Κυρίως τα 4x4 και τα σπορ αυτοκίνητα, καλύπτοντας συνολικά το 9% της αυτοκινητιστικής προσφοράς στην χώρα αυτή.

Πράγματι, τα 4x4 είναι από τα πιο μολυσματικά αμάξια αφού εκπέμπουν έως 3 φορές παραπάνω διοξείδιο του άνθρακα από ένα μικρό αυτοκίνητο. Η κατανάλωση τους σε βενζίνη είναι κατά 4 λίτρα ανά χιλιόμετρο μεγαλύτερη από ότι σε άλλα αυτοκίνητα ενώ στην πόλη με όριο ταχύτητας 50 χιλιόμετρα / ώρα καταναλώνουν δυο φορές περισσότερο καύσιμο από ένα κλασικό μοντέλο. Παρόλα αυτά αλλά και την τσουχτερή τιμή τους, η πώληση των 4x4 συνεχίζει μια ανοδική πορεία. Παράδοξο είναι επίσης το ότι ενώ οι τεχνικές προδιαγραφές τους είναι για να διασχίζουν την Σαχάρα χρησιμοποιούνται για να καβαλήσουν πεζοδρόμια (!), αφού τα αστικά κέντρα συγκεντρώνουν τον μεγαλύτερο αριθμό. Τέλος, οι στατιστικές δείχνουν πως μικρό ποσοστό των ιδιοκτητών των 4x4 (5 –10%) αξιοποιούν πραγματικά τις δυνατότητες που προσφέρουν αυτά τα αυτοκίνητα (όπως η τετρακίνηση). Σε τι κόσμο ζούμε! Μήπως αγοράζουμε μια εικόνα, σύμβολο της κοινωνικής καταξίωσης και υλικής μας ευημερίας;

Εντάξει, το αυτοκίνητο είναι σύμβολο και κινητήρια δύναμη της οικονομίας μιας χώρας, αλλά είναι όμως αιτία ενός διπλού κακού: απ’ την μια απαιτεί μια πρώτη ύλη πολύτιμη και μη ανανεώσιμη και απ’ την άλλη επιδεινώνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου με καθόλου ασήμαντη συμμετοχή. Η συνεχής τάση προς όλο και περισσότερη οδική κυκλοφορία και μετακίνηση είναι ένα γεγονός με σημαντικότατες συνέπειες για το περιβάλλον, την ενέργεια, την ποιότητα ζωής κτλ. Επιστροφή σε παλαιότερη κατάσταση είναι ανέφικτη και άτοπη αλλά καλούμαστε να βρούμε εναλλακτικές διόδους στις ανάγκες μας, σε ατομικό και πολιτικό επίπεδο. Όποια και να είναι η κατάληξη της ελβετικής πρωτοβουλίας, η ύπαρξη αυτής καθ’ αυτής της πρωτοβουλίας μαρτυρεί μια αυξημένη κοινωνική συνείδηση και μια ευαισθησία στο κατ’ εξοχήν πρόβλημα της εποχής μας, που μόνο συγχαρητήρια αξίζει.
2) Nicolas Hulot, Pour un pacte ecologique, Editions Calmann-Levy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου